---

Het heeft een hoogte van 60 m en een lengte van 100 m en loopt verder op een klein schiereiland, ongeveer 1,5 km breed, verbonden met het vasteland door een landengte van 60 m breed.

Dit gebied is altijd een belangrijk referentiepunt geweest voor de verschillende zeeroutes die hier kruisten.

In de 12e eeuw verwees de Arabische geograaf Edrisi in het westelijke deel van de kaap naar een kerk die deel uitmaakte van een klein klooster van Mozarabische monniken. Dezelfde auteur meldt dat er voor het klooster een kleine moskee was waar moslims op bedevaart gingen.



Tijdens de eerste helft van de 16e eeuw gaf de bisschop van Silves, D. Fernando Coutinho, opdracht tot de bouw van een plaatselijk nieuw klooster, waar Frades Jerónimose een paar jaar later franciscaner broeders was.

Tijdens het bewind van koning João III werd een fort gebouwd om het klooster en de talrijke pelgrims die het zochten te beschermen.



In 1587 bestormde de Engelse kaper Francis Drake het gebouw en verwoestte uiteindelijk de toren, die pas in 1606 door Filips III van Spanje zou worden gerestaureerd. Veel van de constructies dateren uit die tijd, die we tegenwoordig in het vuurtorencomplex kunnen zien. Met het uitsterven van religieuze ordes door de liberalen in 1834, werden de bestaande gebouwen verbouwd.

De vuurtoren, zoals we die nu kennen, werd gebouwd tijdens het bewind van Dona Maria II, in 1846.

In 1894 gaf een verordening van koning D. Carlos opdracht tot de studie van de transformaties die moesten worden uitgevoerd bij de vuurtoren van Cabo de S. Vicente, inclusief de bouw van een 20 meter hoge toren waarop de lantaarn zou rusten en de bouw van voorzieningen. voor vuurtorenwachters. In 1904 had de huidige vuurtoren moeten beginnen te functioneren, na echter verschillende moderniseringen te hebben ondergaan.



De Kaap en de legende van S. Vicente



Volgens de legende dankt de Kaap zijn naam aan Mártir S. Vicente, die in 304 na Christus stierf in Valencia (Spanje), door toedoen van de plaatselijke Romeinse gouverneur Daciano, omdat hij had geweigerd zijn christelijk geloof op te geven. Daciano gaf opdracht het lichaam van de heilige in een veld te werpen en zo te worden verslonden door wilde dieren. Het lichaam werd echter nooit ontheiligd, vanwege een grote en mysterieuze kraai die het leek te verdedigen. Toen beval de gouverneur het lichaam in zee te werpen, vastgebonden aan een molensteen. Bij het aanraken van het water brak echter het touw dat de molensteen vasthield en werd het lichaam van S. Vicente meegesleurd door de zee, waardoor de kust in de eeuw ontstond. VIII, in de Kaapstreek, vergezeld van kraaien. De heilige relikwieën zullen bewaard zijn gebleven in de kerk van Corvo, die in de eeuw nog door Edrisi wordt genoemd. XII, dat deel uitmaakte van een klein klooster, dat daar al bestond, van Mozarabische monniken. Dezelfde auteur meldt dat er voor het klooster een kleine moskee zal zijn gebouwd waar moslims op bedevaart gingen. Er wordt gezegd dat de kraaien de wacht hielden op het graf totdat het lichaam werd overgebracht naar de kathedraal van Lissabon, na het jaar 1147, na de verovering van de stad op de moslims. Om deze reden werd S. Vicente de patroonheilige van Lissabon en maken de kraaien deel uit van het stadswapen.



Sagres Point en fort



Sagres erfde de naam van het oude Sacrum Promontorium, daarom was het zuidwestelijke puntje van de westelijke Algarve bekend, en vooral de Kaap van São Vicente in de oudheid. Men geloofde dat het hier was dat de goden elkaar 's nachts ontmoetten, mensen die van heel ver kwamen om overdag verschillende rituelen uit te voeren. Oude auteurs verwijzen naar deze plaats als een plaats die verband houdt met de cultus van Saturnus en Hercules.

Het was moeilijk om de oorspronkelijke datum van de bouw van het fort en zijn muren nauwkeurig te bepalen, waarbij als meest waarschijnlijke datum het jaar 1443 wordt aangegeven, de datum waarop D.Henrique, zoon van koning D. João I, ontving van de zijn neef, D. Afonso V, de regio van Sagres om daar een dorp te bouwen, bestemd om ondersteuning te bieden aan de navigatie die deze wateren overstak.

Het fort, dat in de 16e eeuw grote werken kreeg, werd zwaar beschadigd door de aanvallen van Francis Drake, Engelse zeerover, in 1587, evenals door de aardbeving van 1 november 1755.

Het had 3 batterijen, waar zijn artillerie werd gevonden: 1 op het oosten, 1 op het westen en 1 op het zuiden, bekend als "Bateria da Ponta".

Het structurele aspect en de configuratie zijn het resultaat van de laatste werkcampagne, die plaatsvond in 1793, tijdens het bewind van D. Maria I.

Bovendien werd in 1840 op de zuidelijke muur van de vestingmuur een grafsteen geplaatst ter nagedachtenis aan Infante D. Henrique met inscripties in het Portugees en het Latijn.



In het midden van het vierkant werd een geometrische figuur ontdekt die op de grond was getekend, de ruwe steen, vergelijkbaar met de structuur van een windroos, gevormd door 32 stralen. Vanwege het feit dat er enkele munten uit de regering van D. Afonso V (neef van Infante) zijn gevonden, wordt aangenomen dat dit spoor een tijdgenoot is van Infante D. Henrique.

Tegenwoordig neigen wetenschappers echter meer naar de hypothese dat het een grote zonnewijzer is.



















In Vila do Bispo, Algarve.



Cabo de S. Vicente is het uiterste zuidwesten van Portugal en Europa.



Opgemerkt moet worden dat de vuurtoren van Cabo de S. Vicente wordt beschouwd als een van de meest verreikende vuurtorens in Europa, met roterende fakkels met een bereik van ongeveer 32 mijl, met een krachtig geluidssignaal.



Bron: www.cm-viladobispo.pt

---