---

Eerste kolonisten: Het gebied dat momenteel wordt bezet door de gemeente Floridablanca werd in de pre-Spaanse tijd gedomineerd door de opperhoofd Guane, net als Bucaramanga en Piedecuesta. De aboriginals waren Guanes, hoewel het zeer onwaarschijnlijk is dat er een belangrijke menselijke nederzetting was sinds de nabijheid van de drievoudige grens waar Guanes, Yariquies en Chitareros samenkwamen, de dorpen die daar gelegen waren, in potentiële slachtoffers van de vijanden veranderden.

Overblijfselen van deze stad zijn te vinden in de Mesa de Ruitoque, in sommige grotten, waar tekeningen van de steen van de zon gevonden in de oude stad van de gemeente werden gevonden, in 1540 veroverde Martín Galeano de regio en versloeg de inheemse bevolking.

Zoals de regionale geschiedschrijving aantoont, werd in deze provincie alleen de stad San Juan Girón met succes gesticht, terwijl alle andere nederzettingen begonnen als Indiase steden of als parochies van parochianen.

Dit is het geval voor Floridablanca, dat zijn juridische leven verwierf op 7 november 1817 toen het een parochie werd opgericht door de sites van Bucarica, Mano del Negro (El Verde of La Palmita), Zapamanga en Los Cauchos in de stad San op te splitsen. Juan Girón. Als zodanig opgericht te midden van de wisselvalligheden van de Onafhankelijkheidsoorlog, was dit het resultaat van een project dat werd gesteund door een handvol geïllustreerde priesters die de verdienste hadden om zich voor het eerst het gezamenlijke territorium van de jurisdicties van Bucaramanga, Girón, Floridablanca en Piedecuesta als "grootstedelijk gebied" en als hart en kruispunt van de provinciale driehoek gevormd door deze bevolkingsgroepen.

Dit late politieke feit van de parochiale bouw van Floridablanca heeft als achtergrond de kolonisatie van de valleien van de Río de Oro en Riofrío door bendes van inheemse volkeren en zwarten die hierheen zijn gebracht om goud te zoeken door de encomenderos van Pamplona en Vélez.

In 1917 ontving Floridablanca de afdelingsprijs voor de gemeente met het hoogste aantal schoolbezoekers in verhouding tot het aantal inwoners. De ontwikkeling van wegen in Floridablanca werd duidelijk in 1920 toen de weg van Floridablanca naar Piedecuesta in gebruik werd genomen. In 1923 werd de bevolking geïnformeerd over de lucht- en passagierspostdienst tussen Bucaramanga en Barrancabermeja. In 1927 begon de bouw van het gemeentelijk aquaduct en er was een grote tyfusepidemie die een groot aantal slachtoffers eiste. In datzelfde jaar werd het vandaag de dag geheten Gabriela Mistral Business Institute ingehuldigd. In 1930 werden dringende werken uitgevoerd, zoals de bouw van het slachthuis, het gemeentehuis en het ziekenhuis. In 1932 werd de titel van Floridablanca geratificeerd door de gemeente en niet naar Florida zoals de bevolking heette, waardoor verwarring ontstond met andere gemeenten met een vergelijkbare naam.

Op 24 augustus 1945 schonk de gemeente alle diensten van het oude aquaduct aan de Liquor Company en begon met de aanleg van de gemeentelijke riolering. In 1954 werd het transportbedrijf Floridablanca opgericht en werd de José Elías Puyana-school ingehuldigd. In 1973 werd kwikverlichting geïnstalleerd in het hoofdpark en werd het Colegio Vicente Azuero opgericht. In 1975 werd voor het eerst een vrouw benoemd tot burgemeester van Floridablanca. Rond 1977 werd de vlag gemaakt die de gemeente identificeert.





De gemeente Floridablanca ligt in het departement Santander-Colombia en bezit land in de drie geomorfologische zones: het Santander-massief, de tafelzone (Ruitoque) en de intermontane vallei; in de laatste bevinden zich de stedelijke centra van de gemeenten van de Bucaramanga Metropolitan Area (AMB), er zijn hoogtes die variëren tussen 750 en 3.000 meter boven zeeniveau.

Volgens de officiële gegevens van DANE heeft Floridablanca 260.042 inwoners (2009 Projection) die het consolideren als de tweede stad van inwoners in Santander. 47,26% zijn mannen en 52,74% vrouwen. 95,6% van de bevolking van 5 jaar en ouder kan lezen en schrijven, dat wil zeggen het percentage analfabetisme is 4,4%.

Volgens een in 2005 uitgevoerde studie is de bevolking ouder dan 18 jaar die in de stad woont voornamelijk Bumanguesa, en wel als volgt:

7% is geboren in Floridablanca

44% wordt geboren in Bucaramanga

33% wordt geboren in de rest van de afdeling

16% wordt geboren op andere afdelingen.

Er is een grote verscheidenheid aan economische activiteiten in de gemeente. Voor het jaar 1998 werd geconstateerd dat vijf activiteiten 66% bijdroegen aan de gemeentelijke btw-heffing, zijnde in orde: detailhandel in niet-voertuigen met 26%, groothandel in niet-voertuigen met 13%, overige bedrijfsactiviteiten met 11%, de industriële activiteit van kleding met 9,6% en die van voeding en dranken met 7%.

De belangrijkste sector van de economie van de gemeente Floridablanca is de tertiaire sector, met name de commerciële activiteit. In de industriële sector is 50% van de bedrijven toegewijd aan de productie van voedsel, 14,3% aan de productie van kleding en hetzelfde cijfer aan de productie van niet-metaalhoudende mineralen, wat betekent dat deze drie items dicht bij de 80% van het totaal aan industriële vestigingen in de gemeente.

Mijnbouw is praktisch onbestaande in de gemeente. De bouwactiviteit, volgens stratum, was geconcentreerd in strata I, II en III, zijnde in de laatste waar de grootste bebouwde oppervlakte werd gepresenteerd tot 1998, toen de bouwactiviteit een nieuwe koers insloeg en geconcentreerd was in 89,7% in strata II, III en IV, als volgt verdeeld: 39,8% in stratum III, 25% in stratum IV en 24,7% voor stratum II.

In feite is een groot deel van de economie van Florida afkomstig van gezinnen en kleine bedrijven, aangezien er geen commerciële en industriële infrastructuur nodig is voor de implementatie van een vrije zone of een multifunctioneel marketing- en productiecentrum.





In de stad zijn er verschillende culturele en artistieke uitingen die worden gekenmerkt door traditie en experiment, gecombineerd door de herhaling van folklore en door de assimilatie van externe tendensen. Deze praktijken maken deel uit van het culturele erfgoed en zijn een bron van identiteit voor veel Florideños, zoals de zoete traditie, de rituelen rond de Heilige Week, het Matachines Festival op de top, het Anastasio Carrancio Festival, het Corn Festival, de Guasca en Guascarrilera Muziekbeweging, de charme van de Colombiaanse Andes-traditie door zijn muziek en de gemeentelijke beurzen en festivals.

Veel van deze uitingen hebben weinig publieke erkenning en hun consumenten zijn over het algemeen teruggebracht tot beperkte sociale ruimtes. Deze uitingen vormen een steengroeve van artistieke stijlen met een relatieve esthetische kwaliteit, die advies en culturele tussenkomst van de culturele instellingen vereisen, naast het verlenen van cultureel burgerschap, zodat de verschillende culturele uitingen van de gemeente op gelijke voet kunnen werken en naast elkaar kunnen bestaan. en erkenning. In het geval van de praktijk van de cumbia-subcultuur, heeft de marginalisering van jonge mensen uit de populaire sectoren en de constante relatie en toespeling op het conflict in de cumbia-dansen en festivals de conformatie van een complexe, diverse culturele wereld gestimuleerd die bevorderd in de richting van de ontmoeting van jongeren, kunnen kunst en coëxistentie een omgeving van vrede en opbouw van burgerschap creëren.

De inspanningen van sommige organisaties en beschermheren van cultuur in Floridablanca moeten worden gered. Het is onze plicht om persoonlijkheden zoals Lucila Gómez (RIP), Carlos Peña Portilla (RIP), Eugenio Mejía te erkennen, afgezien van groepen zoals Asuflor, UFA, TA Piedra del Sol, Soarte, Find you, Fundación Gonzalo Arango, Cocuza en Asociación Cultural Los Matachines, onder andere niet minder belangrijk, zonder het Huis van Cultuur als hoogste officiële culturele entiteit te negeren.

---