|
Volgen naar locatie met GPS |
|
|
De Großer Tiergarten, eenvoudigweg bekend als Tiergarten, is een stedelijk openbaar park van Duitsland gelegen in het midden van Berlijn, volledig in de gelijknamige plaats. Het park is 210 hectare groot; en onder de stadstuinen van Duitsland is alleen de Englischer Garten van München (417 ha of 1030 acres) groter.
Het begin van de Tiergarten gaat terug tot 1527. Het werd gesticht als jachtgebied voor de koning en lag ten westen van de stadsmuur van Coelln, de zusterstad van het oude Berlijn. Het zat ook in dezelfde buurt als het Berlin Stadtschloss. In 1530 begon de uitbreiding; Er werden hectares land gekocht en de tuin begon uit te breiden naar het noorden en westen. Het totale gebied strekte zich uit tot voorbij de huidige Tiergarten en de bossen waren perfect voor de jacht op herten en andere wilde dieren. De koning liet wilde dieren plaatsen in de Tiergarten, die aan de buitenkant was omheind om te voorkomen dat de wezens zouden ontsnappen, en dat het belangrijkste jachtgebied was voor de keurvorsten van Brandenburg. De hobby van deze koning begon echter te vervagen toen de stad Berlijn zich begon uit te breiden en het jachtgebied kromp om de groei op te vangen.
Friedrich I, koning van 1657 tot 1713, die de behoefte voelde om verandering aan te brengen in het jachtgebied, bouwde veel bouwwerken die nog steeds zichtbaar zijn. Terwijl de koning Unter den Linden uitbreidde, een rijbaan die het Berlijnse Stadtschloss en de Tiergarten verbond, liet hij een stuk bos verwijderen om zijn kasteel te verbinden met het nieuw gebouwde paleis Charlottenburg. "Der Grosse Stern", het centrale plein van de Tiergarten, en de "Kurfuerstenplatz", het electorale plein, werden toegevoegd, met respectievelijk zeven en acht boulevards. Dit wordt gezien als het begin van een transformatie in de Tiergarten, een beweging van het persoonlijke jachtgebied van de koning naar een bospark ontworpen voor de mensen.
Friedrich II waardeerde de jacht niet zoals zijn voorgangers, en in 1742 gaf hij de architect Georg Wenzeslaus von Knobelsdorff de opdracht om de hekken die het gebied omsingelden af te breken en het park in een "lustgarten" te veranderen, of, vrij vertaald, een " pleziertuin ", een tuin die open zou staan voor de inwoners van Berlijn. In de toen populaire barokstijl voegde hij bloembedden, borders en scatiers toe in geometrische lay-outs, samen met doolhoven, waterbassins en siervijvers; hij gaf ook opdracht aan sculpturen om een culturele betekenis toe te voegen. Uniek voor die tijdsperiode, werden er langs de vele verschillende wandelpaden in het park congregatiegebieden genaamd "salons" opgericht. Deze salons waren van het wandelpad afgesloten door heggen of bomen en vaak ingericht met stoelen, fonteinen en vazen, waardoor gasten een verandering van tempo konden krijgen en een plek om intellectuele zaken privé te bespreken. Een dergelijke vrijheid was gebruikelijk onder de heerschappij van Frederik II; er mochten zelfs bewoners binnen de Tiergarten wonen. Toevluchtsoorden, hugenoten die ondergedoken waren voor de Fransen, mochten tenten opzetten en verfrissingen verkopen aan de voetgangers die door het park liepen. Er werd een fazantenhuis gebouwd, dat later de kern zou worden van de Zoologischer Tiergarten, een dierentuin die in 1844 werd opgericht en die in de grotere Tiergarten ligt. Tijdens het jaar van de revolutie, 1848, organiseerde het park nog een belangrijke gebeurtenis, aangezien de eerste vergadering de afschaffing van de nationale censuur eiste.
Aan het einde van de achttiende eeuw was de laatbarokke vorm van Knobeldorff zo goed als vervangen door ideeën voor een nieuw, schilderachtig tuinideaal. Het kasteelpark Bellevue en Rousseau Island werden eind 1700 aangelegd door hoftuinier Justus Ehrenreich Sello. Het was toen in 1818 dat de koning de hulp inriep van Peter Joseph Lenné, een jonge man die destijds de assistent van de tuinman was bij Sanssouci in Potsdam. Zijn plannen behelsden de oprichting van een landelijk "Volkspark", of volkspark, dat ook zou dienen als een soort Pruisisch nationaal park dat de geesten van de bezoekers zou helpen opbeuren. De koning Friedrich Wihelm III wees het plan van Lenné echter af. Tegen de tegenstand van een aarzelende bureaucratie in, diende Lenné een aangepaste versie van zijn concept in. Dit plan werd aanvaard en gerealiseerd tussen 1833 en 1840. Het park werd gemodelleerd naar Engelse tuinen, maar Lenné besteedde aandacht aan de structuren en lay-outs van Knobelsdorff. Door bosgebieden droog te leggen, liet hij toe dat er meer voetpaden, wegen en bruidspaden werden aangelegd. Verschillende kenmerken werden kenmerkende componenten van de Tiergarten. Uitgestrekte grasvelden doorkruist door beekjes en clusters van bomen, meren met kleine eilanden, talloze bruggen zoals de Löwenbrücke en een veelvoud aan paden werden onderscheidende kenmerken van de nieuwe tuin.
Tot 1881 was de Tiergarten eigendom van de monarchie en kwam het onder de directe controle van de koning. Kort nadat de koning zijn rechten op het bos had afgeschaft, voegde hij de grenzen toe aan het district Berlijn, zodat de mensen het kunnen gebruiken en handhaven. Tot het midden van de twintigste eeuw bleef de Tiergarten echter in de stijl waarin Lenné het had gelaten. De grootste veranderingen kwamen in de vorm van nationalistische gedenktekens die in 1849 werden gebouwd. Deze monumenten werden gezien als patriottische bijdragen aan de cultuur van de Tiergarten. De Siegesallee, of "Victory Avenue", kan worden beschouwd als de meest bekende toevoeging. Gebouwd in opdracht van keizer Wilhelm II, was het bekleed met beelden van voormalige Pruisische koninklijke figuren van wisselend historisch belang. "Prachtboulevard", of de prachtige boulevard, werd toegevoegd in 1895 en werd het gebied dat bekend staat als de Königsplatz, dat later Platz der Republik zou worden.
Het park is bedekt met standbeelden die de beroemdheden van de Pruisen herdenken en de activiteiten die ze graag deden. Dierenbeelden zijn overal in het park te vinden en spelen de tegenhanger van de steenjagers die ook in het gebied wonen. Gebouwd door de beroemde beeldhouwer Friedrich Drake, een standbeeld voor koningin Louise, de geliefde koningin van de Pruisen, is hier ook te vinden naast haar echtgenoot, Friedrich Wilhelm III. Er werden ook standbeelden opgericht van Johann Wolfgang von Goethe, Gotthold Ephraim Lessing, Heinrich Theodor Fontane, Wilhelm Richard Wagner en Gustav Albert Lortzing. De "Komponistendenkmal", of het Beethoven-Haydn-Mozart monument, is een ander voorbeeld van hoe de Duitsers de mannen en vrouwen wilden respecteren en eren die hen een unieke cultuur gaven.
De nazi-partij nam de macht over in 1933 en veroorzaakte een dramatische verandering van idealisme. Deze verandering was niet alleen sociaal; in feite had Hitler de volledige vernieuwing van de stad Berlijn gepland. "Welthauptstadt Germania", of World Capital Germania, was het idee dat de nazi's wilden verwezenlijken. De Tiergarten zou een centrale plek in de nieuwe stad worden. De Charlottenburger Chaussee, tegenwoordig bekend als de Straße des 17. Juni, zou de centrale lijn tussen het oosten en het westen zijn en werd verbreed van 27 naar 53 meter, dezelfde breedte als de huidige straat. De Berlijnse overwinningscolonne werd ook verplaatst naar de Grosser Stern, waar hij tot op de dag van vandaag blijft.
De Tweede Wereldoorlog veroorzaakte aanzienlijke schade aan de Tiergarten en zijn verschillende culturele elementen. Veel beelden zijn vernield of beschadigd; sommige beelden hebben nog een kleine reparatie nodig. Na de oorlog onderging de Tiergarten een plotselinge, gewelddadige verandering. Een groot deel van het beboste gebied werd gekapt en omgezet in brandhout vanwege het tekort aan kolen, en de nu lege velden werden omgezet in tijdelijke landbouwgrond op bevel van de Britse bezettingstroepen in de regio; er waren ongeveer 2.550 percelen grond beschikbaar voor de teelt van aardappelen en groenten. Deze twee factoren zorgden er echter voor dat het eens zo grote bos bijna verdween; slechts 700 bomen overleefden van de meer dan 200.000 die ooit langs de parkway stonden, de watermassa's werden slibachtig, elke brug werd vernietigd, de monumenten lagen op hun zij, zwaar beschadigd. Plannen om de waterwegen te vullen met puin uit de oorlog werden ook voorgesteld, maar werden voorkomen door het hoofd van het Centraal Bureau voor Milieuplanning in Berlijn, Reinhold Lingner.
In 1945, bijna direct na de val van Berlijn, richtten de Sovjets een monument op voor de gevallen soldaten van het Rode Leger aan de noordkant van de huidige Straße des 17. Juni. Gelegen op minder dan een mijl afstand van de Reichstag, werd het in zo korte tijd gebouwd dat het in West-Berlijn stond, dat toebehoorde aan de Britten, Amerikanen en Fransen. Toen de muur rond Oost-Berlijn omhoogging, werd het monument ontoegankelijk voor de mensen voor wie het was gebouwd.
Volgens een getuigenis in de documentaire film On the Desperate Edge of Now uit 1995 werden standbeelden van historische militaire figuren uit het park door Berlijnse burgers begraven op het terrein van het nabijgelegen Bellevue Palace om te voorkomen dat ze door de Amerikaanse bezetter werden vernietigd. Ze werden pas in 1993 teruggevonden.
Op 2 juni 1945 besloot de Berlijnse magistraat dat ze de Greater Tiergarten zouden herstellen. De eerste suggesties kwamen in 1946/47. Reinhold Lingner en Georg Pniower, hoogleraar tuinontwerp aan de universiteit van Berlijn, waren de eersten die plannen boden, maar beide werden afgewezen tijdens de verdeling van Berlijn door de geallieerde machten. In plaats daarvan besloten ze de plannen te volgen van de Tiergarten-directeur Willi Alverdes, wiens plan een meer pragmatische aanpak leek te zijn; In plaats van het park op een nieuwe manier te herbouwen, hingen de plannen van Alverdes af van het bestaande ontwerp van het park. Hij wilde een rustig, ruim park creëren waar men kon ontspannen en bijkomen. De Tiergarten werd een crisis genoemd en werd tussen 1949 en 1959 herbebost. Op 17 maart 1949 plantte de burgemeester Ernst Reuter de eerste boom, een linde, om het begin van de restauratie aan te duiden. West-Duitsland nam de operatie en sponsoring over; Ongeveer 250.000 jonge bomen werden over de hele Bundesrepublik afgeleverd in de voormalige hoofdstad, en werden zelfs per vliegtuig afgeleverd tijdens de blokkade van Berlijn. Alverdes 'concept maakte een einde aan de reeds bestaande structuren in barokstijl in het park en beweerde dat de stijl niet in overeenstemming was met de periode. De combinatie van barokke en regionale kunst werd weggegooid. Omdat het een zeer natuurlijk parklandschap was, was de Tiergarten een zeer belangrijk gebied voor rust en ontspanning voor de West-Berlijners, die door de Berlijnse muur van hun vaderland waren gescheiden.
Aan het gebied rondom het park zijn verschillende gebouwen toegevoegd, waarvan er vele zijn gebouwd door buitenlandse architecten. De Kongresshalle is een goed voorbeeld. Het begon met de bouw in 1956 op initiatief van Eleanor Dulles als een Amerikaanse bijdrage aan de Interbau, een internationale architectuurtentoonstelling die wordt gebruikt om nieuwe sociale, culturele en ecologische ideeën in de architectuur te tonen.
De cultuur van de Tiergarten begon te stagneren tot de val van de Berlijnse Muur en de DDR in 1989. Na de hereniging van Oost- en West-Berlijn in 1990 veranderden veel van de buitenwijken van het park drastisch. Langs de straten die aan de zuidgrens van het park grenzen, werden bijvoorbeeld vervallen ambassadegebouwen die al tientallen jaren hadden gestaan, opnieuw bezet en werden andere vanaf de grond opnieuw opgebouwd, zoals de Noordse ambassades. Aan de noordgrens werd de nieuwe Duitse Kanselarij gebouwd, samen met kantoorgebouwen voor het dagelijkse werk van de afgevaardigden. De Reichstag werd gerenoveerd met een nieuwe glazen koepel die een populaire toeristische attractie is geworden. Verschillende overwoekerde gebieden die werden gebruikt voor picknicks en voetbal, werden vervangen door open ruimtes en grasvelden die hebben bijgedragen aan het prestige van het park. Vanwege zijn status als een tuinmonument van de stad Berlijn, is inbreuk op de Tiergarten door bedrijven en bewoners sinds 1991 illegaal.
Onder de Tiergarten is een grote tunnel gebouwd, waardoor motorvoertuigen, trams en, meer recentelijk, metro's gemakkelijk van noord naar zuid kunnen rijden. Het oorspronkelijke voorstel voor de tunnel stuitte op grote tegenstand van milieuactivisten, die dachten dat de vegetatie zou worden beschadigd als gevolg van verschuivingen in het grondwaterpeil; in feite werden de eerste bouwplannen bij gerechtelijk bevel afgewezen.
In de noordelijk naburige wijk Moabit draagt een veel kleiner park dezelfde naam, dus beide onderscheiden zich als Großer en Kleiner Tiergarten.
Tiergarten heeft ongeveer 210 hectare en is na Tempelhofer Freiheit het op een na grootste park van Berlijn en het op twee na grootste park in de binnenstad van Duitsland.
Het park ligt aan de noord- en middenzijde van Tiergarten Ortsteil en grenst aan de noordzijde aan de rivier de Spree. Aan de noordwestkant grenst het kleine kwartier Hansaviertel eraan en aan de zuidwestkant ligt de Dierentuin. De hoofdweg is de Straße des 17. Juni die in het oosten eindigt bij de Brandenburger Tor. Andere hoofdwegen zijn de Altonaer Straße, Spreeweg en Hofjägerallee. In het midden van het park ligt het plein genaamd Großer Stern ("Grote Ster") met de Siegessäule (Overwinningszuil) in het midden. Naast de Brandenburger Tor zijn andere opmerkelijke gebouwen en constructies in de buurt van het park het Sovjetoorlogsmonument, de Reichstag, de Bondsdag (allemaal aan de oostgrens), het nieuwe centrale treinstation (in het noorden) en, op de zuidoostelijke grenzen, het Gedenkteken voor de vermoorde Joden van Europa, het Gedenkteken voor de Sinti en Roma-slachtoffers van het nationaal-socialisme en het centrale plein van de Potsdamer Platz.
Het park wordt voornamelijk bediend door de S-Bahn bij de treinhaltes van Berlin Tiergarten (gelegen aan de westelijke ingang aan de Straße des 17. Juni) en Berlin Bellevue.
Comments
We hebben nog geen opmerkingen over:
Geweldige dierentuin
Laat als eerste een reactie achter, want het is erg belangrijk om andere mensen te informeren.
Outros locais a visitar
Binnen een straal van 20 km van:
Geweldige dierentuin
Columna de la victoria |
0,6 Km |
|
Columna de la Victoria |
0,6 Km |
|
Foro cultural |
0,8 Km |
|
Iglesia de San Mateo |
0,9 Km |
|
Bendlerblock |
0,9 Km |
|
Museo de Instrumentos Musicales de Berlín |
0,9 Km |
|
Archivo Bauhaus |
0,9 Km |
|
Nueva Galería Nacional |
1,0 Km |
|
Nueva Galería Nacional |
1,0 Km |
|
Platz Der Republik |
1,1 Km |
|
Iglesia Evangélica Kaiser Friedrich Memorial |
1,1 Km |
|
Museo de la televisión (Fernsehmuseum) |
1,1 Km |
|
Spreebogenpark |
1,2 Km |
|
Potsdamer Platz (Berlin) |
1,2 Km |
|
Palacio del Reichstag |
1,3 Km |
|
Puerta de Brandeburgo |
1,3 Km |
|
Plaza de París (Berlín) |
1,3 Km |
|
Johanniskirche |
1,3 Km |
|
Iglesia de los doce apóstoles |
1,5 Km |
|
Pequeño zoológico |
1,5 Km |
|
Parque Tiergarten (Berlín) |
1,6 Km |
|
Martin-Gropius-Bau |
1,7 Km |
|
Hamburger Bahnhof |
1,8 Km |
|
Topografía del terror |
1,9 Km |
|
Heilandskirche |
1,9 Km |
|
Iglesia Memorial Kaiser Wilhelm |
1,9 Km |
|
Iglesia Memorial Kaiser Wilhelm |
1,9 Km |
|
Museo de fotografía |
1,9 Km |
|
Museo de la comunicación |
2,0 Km |
|
Palacio de las lágrimas |
2,0 Km |
|
Invalidenpark |
2,1 Km |
|
Museo Erótico Beate Uhse |
2,1 Km |
|
Museo Alemán de Tecnología |
2,1 Km |
|
Cementerio de Invalidenfriedhof |
2,2 Km |
|
Franz. Friedrichstadtkirche |
2,2 Km |
|
Museo Alemán de Currywurst Berlín |
2,2 Km |
|
Nueva iglesia |
2,3 Km |
|
Museo de Ciencias Naturales |
2,3 Km |
|
Museo Haus am Checkpoint Charlie |
2,3 Km |
|
Catedral de Santa Eduvigis |
2,4 Km |
|
Park am Gleisdreieck |
2,5 Km |
|
Iglesia de San Juan Evangelista |
2,5 Km |
|
Museo Bode |
2,5 Km |
|
Museo Histórico Alemán |
2,6 Km |
|
Museo de Pérgamo |
2,7 Km |
|
Museo Egipcio de Berlín |
2,7 Km |
|
nuevo museo |
2,7 Km |
|
Museo Ramones |
2,8 Km |
|
Museo antiguo |
2,8 Km |
|
Monbijoupark |
2,8 Km |
|
Antigua Galería Nacional |
2,8 Km |
|
Jardín de placer |
2,8 Km |
|
Museo Judío de Berlín |
2,8 Km |
|
James-Simon-Park |
2,9 Km |
|
Iglesia Catedral de Berlín |
2,9 Km |
|
Berlinische Galerie |
2,9 Km |
|
Berlinische Galerie |
2,9 Km |
|
Aparcar en Nordbahnhof |
2,9 Km |
|
Museo DDR |
3,0 Km |
|
San Bonifacio |
3,0 Km |
|
Sophienkirche |
3,0 Km |
|
Iglesia Evangélica de Pascua |
3,1 Km |
|
Centros de vida marina |
3,1 Km |
|
Memorial del Muro de Berlín |
3,1 Km |
|
Iglesia en Hohenzollernplatz |
3,1 Km |
|
Centro Ana Frank |
3,1 Km |
|
Iglesia de la santa cruz |
3,2 Km |
|
Viktoriapark |
3,2 Km |
|
Iglesia de San Nicolás |
3,3 Km |
|
Iglesia de Santa Maria |
3,3 Km |
|
Iglesia Elisabeth |
3,3 Km |
|
Parque salvaje Rudolph |
3,7 Km |
|
Alexanderplatz (Berlín) |
3,8 Km |
|
Iglesia de la pasión |
3,8 Km |
|
Iglesia de Sion |
3,8 Km |
|
Plaza del Puente Aéreo |
3,8 Km |
|
Teutoburger Platz |
3,9 Km |
|
Colección Scharf-Gerstenberg |
4,3 Km |
|
Museo Berggruen |
4,3 Km |
|
Museo Bröhan |
4,4 Km |
|
Palacio de Charlottenburg |
4,4 Km |
|
Künstlerhaus Bethanien |
4,5 Km |
|
Mauerpark |
4,5 Km |
|
Catedral ortodoxa rusa de la resurrección de Cristo |
4,5 Km |
|
Parque público de Rehberge |
4,5 Km |
|
Kollwitzplatz |
4,6 Km |
|
Iglesia Immanuel |
4,7 Km |
|
Evangel. Oficina parroquial de St. Thomas |
4,7 Km |
|
Parque Schiller |
4,8 Km |
|
María Regina Martyrum |
5,0 Km |
|
Iglesia Evangélica Emaús |
5,1 Km |
|
Iglesia católica de San Agustín de Berlín |
5,1 Km |
|
Helmholtzplatz |
5,2 Km |
|
Iglesia del Buen Pastor |
5,3 Km |
|
Iglesia Getsemaní |
5,4 Km |
|
Volkspark Friedrichshain |
5,4 Km |
|
Iglesia de Nicodemo |
5,6 Km |
|
Museo de videojuegos de Berlín |
5,6 Km |
|
Parque natural de Schöneberger Südgelände |
5,7 Km |
|
Parque Gorlitz |
5,7 Km |
|
Parque Ernst-Thalmann |
5,7 Km |
|
Mundo O2 |
5,8 Km |
|
Parroquia católica de St. Marien-Liebfrauen |
5,8 Km |
|
Parque público Jungfernheide |
6,0 Km |
|
Iglesia Martin Luther |
6,2 Km |
|
Iglesia Grunewald |
6,6 Km |
|
Forckenbeckplatz |
6,9 Km |
|
Museo Georg Kolbe |
7,1 Km |
|
Leer Parroquia Pankow "Acerca de los cuatro evangelistas" |
7,1 Km |
|
Parque de granos |
7,1 Km |
|
Comenius-garten |
7,2 Km |
|
Volkspark Schönholzer Heide |
7,2 Km |
|
Jardín Botánico y Museo Botánico de Berlín-dahlem |
7,4 Km |
|
Cementerio de Heerstrasse |
7,6 Km |
|
Museo del Puente |
7,8 Km |
|
Iglesia en memoria de Martín Lutero |
7,8 Km |
|
Museos Dahlem |
7,8 Km |
|
Museo Etnológico de Dahlem |
7,8 Km |
|
Dominio Dahlem |
7,8 Km |
|
Museo de Arte Asiático |
7,8 Km |
|
Parque Treptower |
8,0 Km |
|
Pabellón de caza de Grunewald |
8,4 Km |
|
Museo de la Stasi |
8,7 Km |
|
Museo aliado |
8,8 Km |
|
Iglesia del pueblo de Britz |
9,0 Km |
|
Casa Mies Van Der Rohe |
9,7 Km |
|
Jardín Britz |
9,8 Km |
|
Monumento de Berlín-Hohenschoenhausen |
10,0 Km |
|
Ciudadela de Spandau |
10,3 Km |
|
Museo Ruso-Alemán de Berlín-Karlshorst |
12,6 Km |
|
Castillo de Biesdorf |
13,6 Km |
|
Wannsee lido |
14,9 Km |
|
Jardines del mundo |
15,1 Km |
|
Museo Judío de Berlín |
15,8 Km |
|
Casa de la Conferencia de Wannsee |
15,9 Km |
|
Kaulsdorfer visto |
16,0 Km |
|
Villa Liebermann |
16,2 Km |
|
San Pedro y Pablo |
19,2 Km |
|