---

Er waren in de koloniale tijd twee kapellen in Itagüí. Een in de plaats van de Tablaza die eigendom was geweest van Bruno Saldarriaga, gebouwd met toestemming van de bisschop van Popayán Francisco José de Figueredo op 19 december 1743. De andere, de kerk van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans, was gebouwd door de Pbros. Francisco Riaza en Bruno Saldarriaga die, naast het perceel voor de kleine tempel, een uitbreiding van dertig blokken gaven voor de inrichting van een bevolking. Deze kapel was de kapel die later tot de categorie van parochie werd verheven.

In 1774 vroeg de Cura de Medellín Juan Salvador de Villa y Castañeda de bisschop van Popayán om vier parochies op te richten: San Cristóbal, Hatoviejo (Bello), Envigado en Itagüí. De prelaat was het eens over de eerste drie, terwijl de vierde nog een paar jaar van Envigado afhankelijk zou blijven. Op 29 april 1825 gaven de inwoners van de Itagüí-partij de heer Joaquín Vélez Velásquez de bevoegdheid om hen te vertegenwoordigen voor de burgerlijke en kerkelijke regeringen om te bereiken dat genoemde partij werd verheven tot de categorie van parochiale wijken. De advocaat ging naar de bisschop van Popayán, maar zijn houding was negatief. Op dat moment trad Mariano Garnica y Orjuela aan als de eerste bisschop van Antioquia, bij wie de advocaat het verzoek had ingediend, maar monseigneur Garnica antwoordde dat hij zich eerst tot de burgerlijke autoriteit moest richten, dat wil zeggen, de gouverneur van de provincie. Dit werd gedaan, maar de gouverneur, Gregorio María Urreta, was tegengesteld en maakte dit bekend in een mededeling van 13 januari 1829.

Twee jaar gingen voorbij totdat op 25 februari 1831 de advocaat naar de prefect van de afdeling van het Centrum ging en hij het verzoek doorgaf aan de Cura de Envigado Pbro. José Joaquín Escobar om verslag uit te brengen over het gemak of het ongemak van de nieuwe erectie. Escobar was een vijand van het project en gaf de reden dat er onlangs drie nieuwe parochies waren opgericht, gescheiden van zijn jurisdictie: Titiribí, Amagá en Guaca (Heliconia). Er was een nieuwe petitie aan bisschop Garnica met een negatief antwoord. Het dossier ging voor studie naar de kantonraad en deze entiteit was ertegen. En dus leek het erop dat alle deuren gesloten waren voor de aspiraties van de Itagüíseños voor zo'n positieve prestatie. Niet alles was echter verloren. Het dossier werd uiteindelijk overhandigd aan de vertegenwoordiger van het kanton Medellín, die het aan de realiteit had aangepast en het gemak van de nieuwe creatie voorstelde. En zo verhieven op 24 december 1831 de prefect van het Departement Don Francisco Montoya en zijn secretaris Mariano Ospina Rodríguez de Itagüí-partij tot een parochiaal district. Op 1 april 1832 werd de heer Francisco Vélez aangesteld als de eerste burgemeester.

Die verkiezing kwam tegelijkertijd overeen met het district en de parochie. Het was de tijd dat er een nieuwe parochie werd opgericht, de buren kozen hun eigen eerste priester door middel van populaire stemmen. Vader Felipe Restrepo Granda diende sinds 1 december 1825 als vice-parochie van Itagüí. Alle buren droegen hem voor voor de functie. Op 20 maart 1832 vond de stemming plaats, waarbij 152 stemmen werden gekozen, zonder dat er tegen werd gestemd. De bisschop hield de presentatie aan de gouverneur van de nieuwe priester, een document dat daarmee eindigde. .. ´´Ik presenteer het aan V.S omdat het een geschikt onderwerp is voor de uitvoering van zo'n bediening´´. Op 24 maart nam pater Restrepo bezit van: ´´Hoi ik nam de canonieke verzameling van deze parochie met de naam Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans van Itagüí uit de hand van de Illustere Bisschop D.D. Frai Mariano Garnica en ik kregen de titel van S. Francisco Antonio Campuzano, gouverneur van de provincie en voor de duidelijkheid, ik onderteken het: Felipe de Restrepo´´.

In 1832 werd de eerste basisschool opgericht, die jarenlang werd gerund door Don Manuel Antonio Piedrahita. Het was privé en pas in 1871 werd er een officiële opgericht. In 1870 begon de bouw van de begraafplaats.

Op 24 maart 1874 werd in Itagüí de eerste veemarkt gehouden. De initiatiefnemer was de grote Hacendado Itagüíseño Emiliano Restrepo Isaza. Op 26 maart 1876 werd de telegraaf in Itagüí ingehuldigd. Dat maakte burgemeester José M. Ruiz bekend toen hij het eerste telegrafische bericht richtte aan de president van de staat, Ricardo de Villa.

Tegen de tijd van 1900 begon het hoofdplein zich te vormen voor de tempel van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans. In 1920 verscheen het eerste motorvoertuig in Itagüí. In 1931 werd het eerste gemeentelijke aquaduct gebouwd. In 1945 werd de Itagüí-bibliotheek officieel ingehuldigd op 13 mei, gebouwd door de filantroop Diego Echavarría Misas.

In 1962 begon de bouw van het eerste stadspaleis. In 1967 overleed de illustere schilder Itagüíseño Eladio Vélez. In 1987 werd de nieuwe Diego Echavarría Misas-bibliotheek ingehuldigd. In 1988 werden de eerste burgemeestersverkiezingen gehouden door volksstemming. De gekozen burgemeester was Mario Escobar Vélez. De bouw van het Ditaires-park begint.

In 1993 werden het gemeentelijk administratief centrum van Itagüí -CAMI- en het Metropolitan Stadion van Itagüí ingehuldigd.

In 2006 hebben Itagüí en Medellín limieten vastgesteld in de sector die de sector of fractie van Belén wordt genoemd. Bij verordening nr. 33 van 24 november 2006 blijft de Antioquia-drankfabriek permanent op het grondgebied van Itagüíseño.





Itagüí is een gemeente in Colombia, gelegen in de Aburrá-vallei van het departement Antioquia. Het grenst in het noorden aan de gemeente Medellín, in het oosten aan de gemeenten Medellín en Envigado, in het zuiden aan de gemeenten Envigado, Sabaneta en La Estrella, en in het westen aan de gemeenten La Estrella en Medellín.

Het is de derde kleinste gemeente van het land, met slechts 17 km², voorafgegaan door het eiland Providencia (18 km²) en door de naburige stad Sabaneta (15 km²). Het is ook de meest dichtbevolkte gemeente van het land.

Het grondgebied van het huidige Itagüí was, samen met dat van Envigado en Sabaneta, een gebied dat werd bewoond door de Nutabes-indianen. De stad werd bewoond sinds het begin van de zeventiende eeuw

In het Antioqueño Folk Dictionary beweert Mazo Gómez dat de naam van deze gemeente uit Ita komt: hand, en gui of guei: echtgenote of minnares.

Sommigen beweren echter dat de naam afkomstig is van de Bitagüí, een stam die blijkbaar in dit gebied woonde, hoewel dit misschien slechts een legende is. Aanvankelijk behoorde de Bitagüí-site toe aan verschillende eigenaren, van wie velen in Medellín woonden. Later werd het echter bewoond door persoonlijkheden die banden hadden met de oprichtende families van ´´la Villa´´ (Medellín).

Itagüí ligt ten zuiden van de Aburrá-vallei, een vallei in het Andesgebergte, heeft een oppervlakte van 17 km² en is daarmee de derde kleinste gemeente van Colombia. De gemeente is in haar vlakke gedeelte volledig verstedelijkt.

Itagüí heeft een reliëf met niet al te grote hoogten, behorend tot het centrale gebergte. De belangrijkste hoogten zijn: Altos Manzanillo en de heuvels van de Three Sweet Names en El Cacique

De belangrijkste waterstroom is de Medellín-rivier, die als grens dient met de gemeenten Sabaneta en Envigado. De belangrijkste zijrivier van deze rivier, in de gemeente, is de rivier Doña María, die van west naar oost door Itagüí stroomt. Andere kleinere stromen in deze stroom, waaronder: La Tablaza, La María, La Justa, La Corneta, La Muñoz en La Limona. De stromen La Llorona en La Jabalcona zijn de meest prominente in het noorden van de gemeente.

De gemeente Itagüí is de meest geïndustrialiseerde gemeente in Colombia binnen het bereik van niet-hoofdsteden in het departement. Hier werd in de jaren vijftig een van de eerste industriële corridors van het land aangelegd dankzij de belastingvrijstelling en de rectificatie van de rivier de Medellín, die tegenwoordig nog steeds de zetel is van voornamelijk textiel-, chemische en metallurgische industrieën.

De textielindustrie en de drankindustrie springen eruit, waarrond ook een actieve handel is ontstaan.

Naast de nieuwe bedrijven die hierdoor werden aangetrokken, zijn er zakencentra ontstaan, zoals het National Clothing and Fashion Centre, het Medellín Wholesale Centre en het International Furniture Centre.

In de afgelopen jaren heeft de handel in de stad zich voldoende ontwikkeld voor bedrijven zoals Carrefour, Almacenes Éxito of Flamingo om hypermarkten in de stad te vestigen. Daarnaast heeft Itagüí het hoofdkantoor van de Aburrá Sur Kamer van Koophandel, die de zuidelijke gemeenten van de Aburrá-vallei Caldas, Envigado, La Estrella, Sabaneta en Itagüí bedient.







Hoewel de gemeente Itagüí in de nationale context bekend staat als een stad met een uitgesproken industriële en commerciële roeping, blijft ze een belangrijke culturele pool van de Aburrá-vallei en het departement Antioquia. Itagüí onderscheidt zich door belangrijke exponenten van kunst, voornamelijk in de schilderkunst zoals Eladio Vélez en Darío Rojas; in de sculptuur vinden we Salvador Arango. Maar de culturele rijkdom van Itagüítti koestert de gebruiken van een gelukkige, hardwerkende bevolking, met een hoge mate van religiositeit en met de eigen kracht die Antioqueños sinds de oudheid kenmerkt. De belangrijkste culturele locatie in Itagüí is het Diego Echavarría Mass House of Culture

Bovendien vallen artistieke groepen in de gemeente op, het is de moeite waard om de deelname van hun muzikale fanfares te benadrukken:

Muziekband Marcial Colegio El Rosario, die opviel met zijn vele burgerlijke, religieuze, muzikale presentaties, enz.

Evenementen

Internationale Luiaarddag, een symbolische viering van Itagüí

Oktober, Patronaal Feest van Onze Lieve Vrouw van de Rozenkrans

Feest van Corpus Cristi en altaar van San Isidro

---