---

In Tunja vonden verschillende gebeurtenissen van groot belang en weerslag plaats; op 9 december 1811 werd de grondwet van de Republiek Tunja bekrachtigd; Op 10 december 1813 werd in november 1814 de absolute onafhankelijkheid van Spanje, van de provincie Tunja, afgekondigd, met het congres van de Verenigde Provincie Nieuw-Granada, onder voorzitterschap van Don Camilo Torres, werd de toekomstige bevrijder voorgesteld. Simón Bolívar om te rapporteren over zijn successen en mislukkingen in zijn campagne.

Op het ogenschijnlijk dorre land van Tunja werd in 1541 voor het eerst tarwe geboren in het Nieuwe Koninkrijk van Granada, gebracht door de Spaanse advocaat Jerónimo Lebrón, gouverneur van Santa Marta, die de zaden naliet aan een andere Spaanse edelman genaamd Jerónimo de Aguayo, die de grond bewerkt en een prachtige oogst behaalde.

Tunja, de hoofdstad van Boyacá, werd in 1539 gesticht door Gonzalo Suárez Rendón, in de zetel van een belangrijk Muisca-opperhoofd en vanaf het begin de hoofdstad van de provincie. Tunja heeft rijke getuigenissen van zijn koloniale pracht. In 1812 was het de zetel van het Congres van de Verenigde Provinciën van Nieuw-Granada, een libertair gebaar dat de moeite waard zou zijn om in 1816 te worden bezet door Pablo Morillo. Tegenwoordig valt het op door zijn actieve culturele leven.

Junza of Tchunza, wat in de Chibcha-taal machtige man of voorzichtige man betekent. '' Tunja was de naam die door de Muiscas werd gegeven aan de hoofdman van de Zaques, wiens uitgestrekte grondgebied de steden van de Hunza of Tchunza (hoofdkwartier van de Cacicato), Ramiriquí, Turmeque, omvatte. Tibana, Tenza, Garagoa, Somondoco, Lenguazaque, Tuta, Motavita, Sora en andere kleinere inheemse volkeren

De naam van de huidige stad is bekend sinds de pre-Spaanse tijd. ´´Toen Fonzaque van Ramiriquí naar de top van de bergketen Gachaneque ging, keek hij naar het noorden, wees met zijn hand naar een plaats met een hellend, dor vlak, gelegen aan de voet van een niet verhoogde heuvel en zei: daar komt TUNJA´´.

´´Volgens de prachtige Chibcha-legendes heette de oudste Zaque in Tunja Hunzahúa, een inwoner van Ramiriquí. Deze soeverein werd door zijn onderdanen zeer gevreesd. Hij onderscheidde zich door zijn moed, tot het punt dat de Zipa hem niet met wapens kon domineren. Ze had een heel mooie zus, een schoonheid die die van alle vrouwen van het inheemse rijk Hunzahúa overtrof, werd verliefd op haar zus en besloot de gedachte te delen waarmee haar liefdevolle hart Casica streelde. De moeder gaf hem de hand van haar dochter niet omdat het voor de Hunza's verboden was om banden met dezelfde zusters te onderhouden.

´´De weigering vervulde de ziel van de koning van de chibcha's met droefheid. Hunzahúa besloot naar Chipatae te gaan en nam zijn gestolen zus mee. In Chipatae besloot hij haar tot vrouw te nemen; Na enkele maanden keerde het jonge echtpaar terug naar Tunja en arriveerde bij het Manor House. De moeder wist niet welke weg haar kinderen waren ingeslagen, en toen ze zag dat de mooie Indiase vrouw haar moeder naderde, was de woede van de Cacica groot.

Beiden zaten naast een aarden pot met klei in voorbereiding en fermentatie. La Cacica schold haar dochter uit vanwege de link met haar eigen broer. Er brak een ruzie uit tussen de oude vrouw en de jonge vrouw die bij de hitte kwam. De oude vrouw nam de gezonde, een stok die werd gebruikt om de chicha te roeren, gooide een knuppel naar het meisje, ze zocht dekking achter de pap, de klap raakte de pot, het vat viel in stukken, de vloeistof morste op de grond en het vormde onmiddellijk een klein meer van niet erg zuiver water ´´.

´´Hunzahúa en haar zus besloten de hoofdstad van het rijk, Hunzahúa voordat ze vertrokken, te verlaten, vervloekten de stad Tunja in de volgende termen; Je zult onvruchtbaar zijn, lieve stad; geen bloemen of bomen zullen uw grond meer zien; Het land dat je ondersteunt, zal kaal en betoverend zijn, zodat je je niet kunt verspreiden, en omdat je ondankbaar en wreed was tegen Hunzahúa, je stichter, zul je geen andere metgezel hebben dan de wind en geen andere beschutting dan de kou. Tot ziens Hunza, tot ziens voor altijd! ´ ´.

Hispanic Foundation

Toen de Spanjaarden het Hunza-land bereikten, gooiden de Chibcha's een grote hoeveelheid goud en smaragden in de put, die ze in kolven van hand tot hand van honderden inheemse mensen droegen, van het paleis van de zaque naar het kleine meer.

Een Spanjaard met de achternaam Donato, ten tijde van de kolonie, besteedde onschatbare fortuinen aan de zoektocht naar schatten, zonder enig gunstig resultaat. Gezien het falen van de hebzuchtige Hispanic, nam de pool de naam Pozo de Donato aan en sindsdien, wanneer een schuld niet in Tunja wordt betaald, wordt er gezegd dat "hij in de bron van Donato viel", wat betekent dat hij voor altijd verloren was.

Na de Spaanse Donato, zowel tijdens de kolonie als tijdens de Republiek, waren er verschillende mislukte pogingen om de put leeg te maken, met de investering van grote sommen geld. De legende eindigt met de verklaring dat er op de bodem van de put een lange en dikke balk van massief goud horizontaal onder de grond ligt, van het water tot aan de kathedraal van Tunja. Als de balk met een zware hamer zou kunnen worden geraakt, zou de tempel op dat moment trillen.





Tunja, de hoofdstad van het departement Boyacá, behoudt in zijn koloniale constructies het kenmerk van de Spaanse cultuur, gecombineerd met de oorspronkelijke wortels.

Momenteel zijn de belangrijkste economische activiteiten waarvan de stad Tunja afhankelijk is, vertegenwoordigd in de sectoren handel en diensten.

De economie is behoorlijk gediversifieerd: ze leven van landbouw, veeteelt, visserij, diensten, handel, industrie, ambachten, oliewinning en mijnbouw, vooral smaragden. Ze verbouwen groenten, peulvruchten, aardappelen, maïs, gerst, suikerriet, tarwe, bananen en fruitbomen. Boyacá is de eerste producent van junca-ui in het land en de tweede van aardappel. Vee (melk en vlees) omvat regionale markten en de hoofdstad van de Republiek. Wat de mijnbouw betreft, worden steenkool, ijzer, kalksteen en smaragden geëxploiteerd. Het is de eerste nationale producent van smaragden in de gemeenten Muzo, Quípama, Coscuez, Maripí, Pauna, Otanche en Buenavista. IJzer wordt vooral ontgonnen in Acerías Paz del Río, in de steden Nobsa en Paz del Río, cement in Nobsa en olie in Puerto Boyacá. De ambachten die de inwoners maken zijn gevarieerd, maar figuren van klei gemaakt in Ráquira, Moniquirá en Cerinza voeren de boventoon. Vanuit de waterkrachtcentrale van Chivor wordt elektriciteit voor het land opgewekt met behulp van het water van de Batá-rivier. De industriezone is geconcentreerd in de steden Sogamoso en Duitama en gemeenten als Nobsa en Paipa. Aan de andere kant is de belangrijkste handel in Duitama en in andere gemeenten zoals Sogamoso, Paipa en Tunja. Toerisme is een belangrijke lijn van zijn economie omdat zijn grondgebied, landschap en natuurlijke hulpbronnen worden beschouwd als een historisch monument van het land.

Tunja is bij uitstek een studentenstad; Het is de thuisbasis van verschillende universitaire entiteiten, technologische onderwijsinstellingen, hogescholen en scholen, waar duizenden jongeren naartoe komen om zich voor te bereiden, uit het hele departement van Boyacá en zelfs uit andere nationale departementen.





AANTREKKELIJK



HISTORISCH-CULTUREEL

PUENTE DE BOYACA: Historische plaats, gelegen in het dorp Boyacá op 14 km. van Tunja. Belangrijk toeristisch centrum gebouwd op de rivier Teatinos. Het was het toneel waar de Slag om Boyacá plaatsvond op 7 augustus 1819, toen de nationale legers van de vlakte onder bevel van Simón Bolívar en Francisco de Paula Santander het royalistische leger van José María Barreiro versloegen.

CASA DEL ESCRIBANO JUAN DE VARGAS: Dit herenhuis is een monument van onschatbare waarde voor de picturale versieringen die het herbergt, ongetwijfeld de meest interessante 16e eeuw in Latijns-Amerika. Gelegen aan Calle 20 nr. 8-52. Het heeft muurschilderingen, houtsnijwerk, olieverfschilderijen en voorwerpen uit het koloniale tijdperk; Het wordt beheerd door het Instituut voor Cultuur, Toerisme en Schone Kunsten van Boyacá.

EL MONO DE LA PILA: Tunja wordt met eerbied bewaard en wanneer iemand voor hem loopt, moet de stilte onverbiddelijk worden bewaard, althans dit is de laatste populaire overtuiging. Dit monument werd gebouwd op het centrale plein van Tunja en gedurende 3 eeuwen kregen bijna alle inwoners van de hoofdstad Boyacá water uit deze openbare fontein, die door de greppel van de paden Varón en Detrás del Alto kwam.

De aap vertegenwoordigt de God van stilte. Zijn rechterwijsvinger ligt op zijn lippen, alsof hij de waterdragers zegt niet zo veel te praten als ze de vloeistof opvangen. Werk van de beeldhouwer Diego Morales, de oorspronkelijke locatie was het centrum van de Plaza de Bolívar, en tegenwoordig bevindt het zich op Calle 20 met Carrera 8; het originele werk zou op de binnenplaats van het Dominicanenklooster in Tunja moeten staan.

KUSSENS VAN DE ZAQUE: Op de hellingen van de Alto de San Lázaro ten westen van Tunja, zijn er twee stenen die deel uitmaken van de rots, vele eeuwen geleden uitgehouwen door de Chibcha's, stenen die bekend staan ​​onder de naam Kussens. Gelegen ten westen van Tunja, plaats van aanbidding voor de zon.

LA LOMA DE LOS AHORCADOS: Plaats bestemd voor de executie van de Indianen die de Muisca-wetten overtreden, tegenwoordig bekend als de Alto de San Lázaro.

DONATO GOED; Gelegen ten noorden van de stad, op het terrein van de UPTC-oorsprong van een Muisca-legende, wordt de naam gegeven door de achternaam van een Spanjaard die probeerde de put leeg te laten lopen om de schatten te verkrijgen die daar door de Muiscas waren gegooid. Het is gelegen in de vallei, ten noorden van Tunja en aan de kant van de centrale snelweg.

PAREDON DE LOS MARTIRES: Gelegen in het Woud van de Republiek, krijgt het deze naam omdat er in het jaar 1816 de martelaren-patriotten José Cayetano Vásquez en José Ramón Lineros en Juan Nepomuceno Niño werden neergeschoten.

MONUMENT NAAR DE RACE: Gelegen in het noorden Glorieta. Het is een eerbetoon aan de inheemse bevolking.

MONUMENT NAAR DE TARWE: Gelegen op het terrein van de site, genaamd de Fuente Grande, op diagonaal 11 met Carrera 16, waar de eerste oogsten van dit graan bestonden, voor het eerst naar Tunja gebracht door kapitein Don Jerónimo de Aguayo.

RELIGIEUS

De kathedraal: Gelegen op het centrale plein. Gebouwd aan het einde van de 16e eeuw, is het een tempel met 3 beuken in gotische stijl, 4 kapellen waar de overblijfselen van de stichter van Tunja rusten. De bouw begon in 1567 en werd voltooid in 1607.

Kapel van San Laureano: Religieuze architectuur, gelegen tegenover de ´´Bosque de la República´´. Het heeft gebeeldhouwde en vergulde altaarstukken. Het was de eerste hermitage die in 1566 werd gebouwd.

Kerk van Santa Bárbara: Religieuze architectuur. Gelegen in Carrera 11 No.16-62. De bouw begon in 1593 en werd voltooid in 1599. Het bezit de oudste ornamenten in de stad, geschonken door de Spaanse kroon.

Kathedraal van Santiago de Tunja; Gelegen aan de oostkant van de Plaza de Bolívar, een kerk met drie beuken met zijkapellen; de meest representatieve zijn die van Mancipe, die van de oprichter, die van het meisje Maria. Het portaal in renaissancestijl is gemaakt door Bartolomé Carrión.

Kerk van Santo Domingo; Gelegen aan Carrera 11 tussen straat 19 en 20, heeft het een van de belangrijkste kapellen in Amerika behouden, zoals La Capilla del Rosario, genaamd de Sixtijnse Kapel van Amerika; je kunt de kolommen en details zien op rode achtergronden versierd met gouden lamellen.

Kerk van San Francisco; Gelegen aan Carrera 10 met Calle 22, gesticht in 1550, heeft het houtsnijwerk, representatief voor de katholieke religie, zoals het altaar van de pelikanen en het standbeeld van San Francisco op het hoogaltaar.

Kerk van Santa Bárbara; Gebouwd in 1590, de enige blauwe kerk met een kruisvorm; Het heeft in een van zijn kapellen het beeld van de eerste patroonheilige van Tunja en de Kapel van het Kind Jezus, wonderbaarlijk volgens legenden.

Kerk van San Ignacio; Gebouwd door de jezuïetengemeenschap in de zeventiende eeuw, de architectuur is van steen, het werkt momenteel als een concertzaal en wordt beheerd door de ICBA.

Santa Clara la Real; Gebouwd in 1574 in opdracht van de Mongüa encomendero, de enige kapel met een spitse of spitse hoofdboog; gematigdheid is vertegenwoordigd op het dak en de decoraties die de muren bedekken. Het is het eerste nonnenklooster dat wordt opgericht in het nieuwe koninkrijk Granada. Het bewaart de cel van Sor Josefa del Castillo en een museum ter ere van deze vertegenwoordiger van Amerikaanse brieven.

Klooster van de Topo; Gebouwd vanaf 1729, werd het bewoond door de Augustijner Recollecten tot de tijd van de onteigening van kerkelijk bezit. Sinds het einde van de 21e eeuw wordt het bewoond door de conceptionistische nonnen, en daar wordt het beeld van Onze Lieve Vrouw van het Wonder vereerd. Beschermvrouwe van Tunja en de luchtmacht.

Kerk van San Laureano; Eerste hermitage gebouwd in 1566, het beeld van San Bartolomé wordt vereerd; Daar worden de overblijfselen van de martelaren die in 1816 waren neergeschoten, bewaard in de Paredón de los Mártires; het is gelegen in het San Laureano-park; waarin een obelisk staat, opgericht ter ere van de onafhankelijkheid.

Kapel van San Lázaro; Gebouwd in 1587, op de heuvel van de gehangenen, werd de Maagd van Chiquinquirá in dit heiligdom geplaatst om de stad te redden van een vreselijke pokkenepidemie. Jaarlijks, op de eerste zondag van september, wordt een bedevaart gehouden voor genezende doeleinden.

Klooster van San Agustín; De Augustijnen vestigden zich op die plaats in 1585, de bouw begon een jaar later; In 1822 deed dit klooster op bevel van generaal Santander dienst als Colegio Boyacá en aan het einde van de 21ste eeuw werd het een van de meest wrede gevangenissen in Colombia, ´´Panóptico de Tunja´´ genoemd; Momenteel werken de Alfonso Patiño Rosselli-bibliotheek, het Boyacá Historical Archive en de UPTC Postgraduate in History daar

MUSEA

CASA DEL FUNDADOR GONZALO SUAREZ RENDON MUSEUM: Gelegen in Carrera 9 nr. 19 - 63, aan de oostkant van Plaza de Bolívar. Enige huis dat overblijft van een oprichter. Daar woonde en stierf hij. Gebouwd door de Spaanse kroon, dateert uit 1.540. Dit is een van de belangrijkste toeristische attracties van de hoofdstad Boyacá. Openingstijden: van 20.30 tot 12.30 uur en van 14.00 tot 18.00 uur.

---