---

In het secundair of Mesozoïcum leefden de sauropode Titanosaurus en de theropode Carnotaurus Sastrei in Bagua. Bagua was in die tijd een kustgebied (zie foto 1), dus op de bodem vinden we momenteel zowel exemplaren van mariene oorsprong (kokkels, ammonieten en andere weekdieren) (zie foto 2) als landspecimens (herbivore en vleesetende dinosauriërs) (zie foto 3),



De Baguatherium jaureguii leefde 31 miljoen jaar geleden in de vallei van de lagere Utcubamba, het was een 3 meter lang zoogdier en 2,5 ton zwaar. Ze werden gekenmerkt door twee paar bovenste slagtanden en een onderste paar, ze hadden olifantenpoten, een massief lichaam en een kleine slurf, ze hadden de hydride eigenschappen van een neushoorn en een sachavaca; paleontologen wijzen erop dat het zich voedde met planten die groeiden aan de oevers van een zee in wat nu de Amazone is.



Rond 1300 tot 200 voor Christus. C. (vormingsperiode) bloeide de grote Bagua-cultuur in de gebieden, een van de oudste in het noordoosten van Peru. Volgens archeoloog Ruth Shady, die deze cultuur ontdekte, waren de Bagua gemeenschappen die ervaring hadden met aardewerk, landbouw, jagen en vissen; Toen ze werden geconsolideerd, versterkten ze de banden met volkeren verder naar het noorden en centraal Peru.



In de 15e en 16e eeuw werd de hele vallei van de lagere Utcubamba bewoond door de Bagua-natie. Volgens het document van Diego Palomino genaamd de relatie van de provincies in Chuquimayo (Chinchipe), waren de Bagua deskundige zwemmers, bewerkten ze het land, hadden ze hun huizen aan de oever van de Bagua-rivier (tegenwoordig de Utcubamba-rivier). Palomino vertelt ons ook dat de Bagua hun eigen taal hadden, die, net als veel andere inheemse talen, volledig is uitgestorven (zie foto 4).



Vanaf de 16e eeuw maakten de Spanjaarden hun eerste uitstapjes naar wat tegenwoordig zowel de provincies Bagua als Utcubamba is. Kapitein Juan Porcel de Padilla was de eerste Spanjaard die deze breedtegraden bereikte en de verdwenen stad Jerez de la Frontera oprichtte. In 1535 kwam kapitein Alonso de Alvarado achter enkele inheemse volkeren aan en bereikte de hoogte van Tomependa (Pongo de Rentema). In het jaar 1549 reisde Diego Palomino door de Utcubamba-vallei, daarna ging hij zowel naar het huidige Jaén als naar San Ignacio om de primitieve Jaén op de linkeroever van de chinchipe te vinden.



In mei 1902 arriveerden Manuel Antonio Mesones Muro, de etnoloog Enrique Bruning en de ingenieur Habich (afgevaardigde van de waterwegenraad) in Bagua om aan te tonen dat Etén en El Marañón in slechts vier dagen verenigd konden worden. Aan de oevers van de Utcubamba-rivier begonnen ze een vlot van veertien palen, waarvan zeven wilgen, voor te bereiden om naar Puerto Melendez te reizen, maar omdat ze niets beters hadden bereikt, verminderde Mesones de bemanning en vertrokken met slechts drie moerassen en een privéknecht.





De Titanosaur van Bagua M.H.N.J.P. Lima (foto 3).

Plattegrond door Diego Palomino (1549) (foto 4) De oude stad San Pedro de Baguachica lag ongeveer een kilometer van de brug over de La Peca-beek; Deze primitieve zetel werd verwoest door de etnische groep Aguaruna, ze vreesden dat hun land volledig zou worden binnengevallen. De overlevenden trokken naar de vlakte, specifiek naar wat bekend staat als ´´Parque Viejo´´ en van hieruit breidde het zich uit tot de huidige nederzetting; om het te beschermen tegen toekomstige invallen werd in 1862 een kazerne gebouwd als fort.



Het bandietenpodium vond plaats tussen 1914 en 1925. Bagua was een toevluchtsoord voor bandieten vanwege de geografie en de wilde natuur, grotendeels jungle waar ze zich gemakkelijk konden verstoppen zonder gezien te worden; De Messiah Montenegro-groep wordt herinnerd, maar degenen die meer relevantie bereikten, waren de mensen van Evaristo Rojas Julca. Evaristo Rojas Julca kon alleen worden verslagen door het verstrijken van de tijd en werd de eerste provinciale burgemeester van Bagua.



Bij wet 9364 van 1 september 1941 creëerde president Manuel Prado de provincie Bagua en verhief deze tot de categorie stad; in die tijd bestonden de districten Copallín, La Peca, Bagua Grande, Jamalca, Yamón, Lonya Grande, El Parco en El Cenepa haar domeinen.



Op 11 december 1944 werd de snelweg Chiclayo-Jaén ingehuldigd, sindsdien hebben groepen bagüino-arbeiders johannesbroodbomen, cuyushinas en sapotes opgericht om een ​​pad te openen naar de steden Bagua en Bagua Grande, voor het eerst profiteerde de provincie van de nabijheid. naar de haven van Bellavista.



In 1945 deed zich de sprinkhanenplaag voor, die de gewassen enorm beïnvloedde, zozeer zelfs dat de uitvoerende macht toestemming gaf voor het openen van een buitengewone lening, zodat het Ministerie van Landbouw het uitsterven van de sprinkhanen kon bijwonen.



Op 24 april 1950 werd de ´´Corral Quemado´´ brug in gebruik genomen, wat Bagua ten goede kwam. Daarna werd Bagua uitgeroepen tot ´´bergland´´, de vraag naar eigendommen nam toe en zowel landbouw als veeteelt bereikten een hoog productieniveau, dankzij de intense migraties van kust- en bergbewoners.



Het uiteenvallen van de megaprovincie begon op 18 mei 1984, toen de provincie Condorcanqui werd gecreëerd; de territoriale ontwrichting ging door en op 30 mei van datzelfde jaar werd de provincie Utcubamba gecreëerd.







De stad Bagua, de hoofdstad van de provincie Bagua, is gelegen op een natuurlijk platform op de rechteroever van de Utcubamba-rivier; op 400 meter boven zeeniveau op de kliffen van de Utcubamba-rivier, op de hoogste voorgebergten zoals de Buen Pastor-begraafplaats, 500 meter boven zeeniveau en 575 meter boven zeeniveau op Cerro dos de Mayo.



Het is gelegen in het noorden van het land, de hoofdstad is in de lagere Utcubamba-vallei. Het grenst in het noorden aan Ecuador en de provincie Condorcanqui, in het oosten aan de laatstgenoemde provincie, in het zuiden aan de provincie Utcubamba en in het westen aan het departement Cajamarca. het is natuurlijk een stad van flora en fauna en er is veel te ontdekken.







Pongo de Rentema: (La Peca-Bagua) is de ingang van de Marañón-rivier in het centrale gebergte. Het ligt op slechts 14 km van de stad Bagua en 400 meter boven zeeniveau

Numparket-Nueva Esperanza-waterval: (Aramango-Bagua) heeft een val van 90 m hoog, het water zal het Aramango-ravijn vormen.

Waterval El Tigre: (Copallín-Bagua) gelegen in de sector El Tigre (Cerro el Mono), je moet mobiliteit nemen van Copallìn naar Cambiopitec en dan 3 uur lopen om bij El Tigre te komen, er is een ruiterpad en de wateren ze gaan de Copallín-kreek verdikken.

Waterval San José Alto: (Copallín-Bagua) is gelegen in het gehucht San José del Alto en heeft drie watervallen die zich in de bovenloop van de La Flora-stroom bevinden, 2,5 ha te voet van Copallín en 40 minuten met de mobiliteit naar San José del Alto, vanwaar je gemiddeld een uur wandelt langs de linkeroever van het ravijn.

Laguna El Porvenir: (Aramango-Bagua) het gebied is 1,5 km. De diepte van 80 m in het diepste deel. Het is slechts twee uur rijden van Bagua, met een landelijke vrachtwagen. Het is gunstig om te zwemmen en varen.

Archeologische vindplaats van Anguyo Alto of Llactán: (La Peca-Bagua) ligt twee uur van de stad Arrayán. Het is een reeks gebouwen aan de rand van de centrale bergketen van de Andes, de structuren zijn halfrond. en mogelijk diende het als een bewakingsplaats, aangezien je vanaf daar de hele vallei van de lagere Utcubamba, Marañón en Chinchipe kunt zien.

Grotten van Cambiopitec: (Copallín-Bagua) zijn twee grotten die in de vormingsperiode menselijke bewoning hadden, het is gelegen in het gehucht Cambiopitec; om er te komen moet je twee en een half uur te voet of een half uur met de auto rijden vanaf de stad Copallín; trappen zijn gebouwd voor toegang. Elk moment van het jaar is een goed moment voor bezoeken.

El Eden speleologisch complex: (Copallín-Bagua) is gelegen tussen de dorpen Pan de Azúcar en Soles, op twee uur lopen van Copallín. Er is een conglomeraat van grotten, ze zijn 5 van zowel kleine als middelgrote hoogtes en hebben een diepte van ongeveer 400 meter.

Morochal Caverns: (Copallín-Bagua) gelegen in Morochal, 2 en een half uur lopen van Copallín. Er zijn 5 diepe en mysterieuze grotten die zijn uitgehold door grondwater.

Devil's Mouth Cavern: (Copallín-Bagua) gelegen in de boerderij Monte de los Olivos, op 3 uur lopen van Copallín naar de boerderij in Buenos Aires. Vanaf daar moet je ongeveer 10 minuten lopen over een ruiterpad in een bergachtig gebied. Binnen zien we grote blokken steen met suggestieve vormen, het heeft een diepte van 500 m, de ingang is erg ruw.

Churuyacu Cavern: (La Peca-Bagua) deze grot ligt op een uur van de wijk La Peca, tussen winters en koffiegewassen. De ingang is ruig, het interieur met grote en smalle doorgangen, een groot aantal stalactieten en stalacmieten.

El Arenal Canyon: (La Peca-Bagua) prachtige natuurlijke uitsnijding van de bergketen gemaakt door de La Peca-kreek.

Inheemse gemeenschappen: (Bagua en Condorcanqui) zijn etnische groepen die tot de Jíbaros-groep behoren. Ze bewonen de jungledistricten van Bagua, Aramango en Imaza. Ze hebben hun eigen dialect en uniek vakmanschap. Vertegenwoordigers van deze menselijke groep zijn de Aguaruna's en Huambisa's.

Lokale fauna: (Copallín-Bagua) de nationale vogel van Peru (de haan van de rotsen) bewoont de plaats, op dezelfde manier als de geelstaartwollige aap (de enige endemische aap in Peru en met uitsterven bedreigd).

Kinine-boom: (La Peca) groeit het grootste plantensymbool van het land, de kinaboom of ook wel bekend onder de bewoners van de plaats als cascarilla.



Mythes en legendes



The Great Paw Warlock



De oorspronkelijke inwoners van de stad Bagua zeiden dat in verre tijden de imposante Cerro Brujo Pata woonde, een vrouw die met voldoende vastberadenheid ingewijd was in de occulte kunsten, haar nageslacht opvoedde zodat ze, wanneer ze oud waren, van haar op de hoogte zouden zijn. Op een dag smeekte ze hen om aan het werk te gaan om haar te ondersteunen, aangezien ze oud genoeg was om haar te blijven ondersteunen. De kinderen, in plaats van hun moeder te gehoorzamen, wijdden zich aan de schoonheidsspecialiste, al snel kwamen de buren klagen; Om ze te leren, sneed de tovenares haar benen af ​​en maakte er een soep van die ze hen te eten gaf toen de ontspoorde arriveerde, op het moment dat het ´´banquet´´ klaar was, kwam ze gewoon in opstand tegen de ingrediënten. Geschokt begrepen de jongens hun fout, reflecteerden en werden vervolgens geëerd (samengesteld door historicus Alexánder Albán Aléncar).



El Brujo Pata werd door sommigen als goed en door anderen als slecht beschouwd. Ze zeiden dat het slecht was, omdat het vee (koeien, paarden, ezels) en zelfs mensen liet verdwijnen, en dat het goed was omdat het een beschermer was van het bos en de dieren, waarvoor het een leeuw, een slang en een groot paard werd. Toen er op herten werd gejaagd, brulde de woedende leeuw luid vanaf de top van de heuvel om de jagers bang te maken. (Samengesteld door OSCAR ROLANDO TAFUR PALCO

---